فرایند ارتباط

واژه ارتباط (COMMUNICATION) از ریشه لاتین”COMMUNIS” به معنای اشتراک گرفته شده است.مفهوم ارتباط در دائره المعارف عمومی فیشر چنین تعریف شده است: «ارتباط در مفهوم گسترده آن، برای بیان هرنوع انتقال اطلاعات به کار می رود.»
«در یک مفهوم دقیق تر، انسان از مفهوم ارتباطات، یک جریان دو سویه تفهیم و تفاهم میان دو موجود زنده را درک می کند. ارتباط بین دو انسان، نوعی رفتار اجتماعی است که از مفهوم «فاعلیت» یک قطب تا فهم و احساس و رفتار قطب دیگر گسترده است. ارتباطات، نوع خاصی از رفتار اجتماعی یا رفتار متقابل است که طی آن، مفهوم مورد نظر مستقیماً به کمک علامات مختص به موضوع، به گیرنده منتقل می شود.»
مفهوم از یک منبع (دهنده پیام) به گیرنده آن می رسد. این پیام به صورت رمز در   می آید (شکل نمادین به خود می گیرد) به وسیله نوعی ابزار (کانال) به گیرنده پیام می رسد و او آن را به صورت پیـــام در می آورد. (از رمز خارج می کند) که مقصود و موردنظر دهنده پیام است. منبع پیام از طریق به رمز درآوردن یک فکر یا اندیشه به وجود می آید.
پیام یک محصول فیزیکی و واقعی است که در سایه به رمز درآوردن منبـع پیام به وجـود می آید هنگامی که ما حرف می زنیم کلام همان پیام است. هنگامی که می نویسیم، نوشته چیزی جز پیام نیست. کانال وسیله ای است که پیام از آن عبور می کند. منبع پیام کانـال را مشخص می کند و ما باید تعیین کنیم که آیا از یک کانال رسمی یا غیررسمی استفاده می کنیم. گیرنده پیام، موضوع یا کسی است که پیـام به او داده می شود. ولی پیش از آنکه پیام دریافت شود باید نماد یا علائم موضوع در آن به گونه ای درآید که برای گیرنده پیام قابل درک باشد. این مرحله را از رمز خارج کردن پیام می نامند. از طریق بازخور هم می توان مشخص کرد که آیا گیرنده پیام آن را به درستی درک کرده است یا خیر.